Megapiksel Savaşları Gerçekten Bitti mi?

  

Megapiksel Savaşları Gerçekten Bitti mi?

Leica, M10 ve M10-P'nin 60 megapiksellik halefi olan M11'i duyurdu. M11'in yüksek çözünürlüğü biraz beklenmedik: Şimdiye kadarki en yüksek çözünürlüklü tam çerçeve Leica. Ancak bu M11 hakkında bir makale değil.

Beni yanlış anlamayın – bir dijital telemetre istiyorsanız ve en iyisine harcayabileceğiniz 9000$'ınız varsa Leica M11 mükemmel bir fotoğraf makinesine benziyor. Ancak duyurusunda beni en çok etkileyen şey kameranın kendisi değil, etkileyici yüksek çözünürlüğün eskiden fotoğrafçılığın çok büyük bir parçası olan “megapiksel savaşlarını” anımsatması. Belki megapiksel savaşları hiç durmadı.

Son zamanlarda, yeni kameralar arasındaki en büyük savaş, otomatik odak izleme performansı ve konu tanıma alanında olmuştur. Şirketlerin odaklanmaya odaklanması mantıklı; özellikle hızlı hareket eden nesnelerde doğru yapmak zor bir iştir ve bir fotoğrafçının hangi markayı seçeceği üzerinde somut bir etkisi vardır.

Bu arada megapiksel savaşı yavaşlamış görünüyor. Rakibinizin yalnızca 6 megapiksele sahip olduğu ve markanızın itibarını 10 veya 12'ye çıkararak kolayca artırabileceğiniz günler geride kaldı. Buraya ve şuraya eklenen birkaç megapiksel, artık pek bir fark yaratmıyor, bizim söylememize gerek yok. tipik baskı boyutları için zaten yeterli çözünürlüğe sahip.

Kamera şirketleri bunu ciddiye almış görünüyor. Nikon, 2017'deki D850'den bu yana 45 megapikselin üzerine çıkmadı. Canon, 2015'teki 51 megapiksel 5DS'yi hala geçemedi. Sony, a7R serisinin çözünürlüğünü her modelde istikrarlı bir şekilde artırırken, en yeni a7R IV, 2,5 yıl önce çıktı ve bir güncelleme yapılması gerekiyor (çok benzer a7R IVA sayılmaz).

Ancak savaş görünüşte yavaşlamış olsa da, bunun bir kısmının yanıltıcı olduğunu düşünüyorum. Evet, en yüksek çözünürlüklü kameralar çoğunlukla beş yıl öncekiyle aynı çözünürlüğe sahip. Bununla birlikte, başka şekillerde, piyasada yüksek çözünürlüklü seçeneklerin yaygınlığı hiç bu kadar yüksek olmamıştı. Spesifik olmak:

Yüksek megapiksel kameraların fiyatı düşüyor
Düşük çözünürlüklü modeller, çoğu şirketin ürün yelpazesinden aşamalı olarak kaldırılıyor
8K videoya ulaşmak için daha yüksek çözünürlüklü sensörler giderek daha fazla gerekli oluyor
Sensör kaydırma gibi özellikler, birçok kameranın çözünürlüğünü özelliklerinin ötesine taşıyor

Bu dört noktayı biraz daha ayrıntılı olarak açıklayayım.

1. Yüksek Çözünürlük için Daha Düşük Fiyatlar

Şeylerin fiyat tarafı söylemeden gitmeli. 51 megapiksellik Canon 5DS, 2015 yılında duyurulduğunda, mevcut en yüksek çözünürlüklü tam çerçeve kameraydı ve 3700 dolara satıldı. Bugün, nane durumu kopyaları 1200 $ ve daha azına satılıyor.

Sadece ikinci el piyasası değil. Yeni DSLR'ler ve yüksek çözünürlüklü aynasız kameralar her zamankinden daha ucuz. Bu, şu anda 6000$'a 100 megapiksel orta format kameraya (GFX 100S) ve 4500$'a 50 megapiksel orta format kameraya (GFX 50S – ve bazen 3000$' a satılıyor) sahip olan Fuji'den daha doğru değil . İnsanların 24 megapiksellik bir Nikon D3X için 8000 dolar ödediğini hatırlıyorum! Bu günlerde 100 megapiksel kimseyi korkutup kaçırmıyor.

Yüksek çözünürlüklü kameraların fiyatları çok daha düşük olduğundan, her zamankinden daha fazla fotoğrafçı onları kullanıyor. Ayrıca hızlı, ucuz sabit diskler ve hafıza kartları sayesinde yüksek çözünürlüğü her şeyden önce haklı çıkarmak her zamankinden daha kolay. Bu, megapiksel savaşlarının geçmişteki görünümünden biraz farklı – her yeni sürümde diğer şirketlerden bir adım önde olmak söz konusuyken – ama yine de aynı hikayenin bir parçası.

2. Düşük Çözünürlüklü Kameraların Kullanımdan Kaldırılması

Şirketler düşük çözünürlüklü modellerini aşamalı olarak kaldırdıkları için yüksek çözünürlüklü sensörler de daha yaygın. Bu, özellikle spor ve vahşi yaşam kameraları alanında belirgindir. Sadece birkaç yıl önce, 20 megapikselden daha yüksek herhangi bir şey hoş bir sürprizdi; şimdi, 40 megapikselden az olan her şey hoş karşılanmıyor. Canon, Nikon ve Sony'nin hepsinde sırasıyla EOS R5, Z9 ve A1 sayesinde bu eşiği aşan spor kameraları var.

Pazarın çoğu alanı, düşük ila orta çözünürlüklü kameralarını spor ve vahşi yaşam kadar hızlı bir şekilde bırakmadı, ancak bu hala oluyor. Sony, başlangıcından bu yana 24 megapiksel olan bir seri olan en yeni A7 kamerasını A7 IV ile 33 megapiksele çıkardı. Bu arada Canon, kırpma sensörlü kameralarını 18 megapikselden 24 megapiksele ve hatta EOS 90D ile 33 megapiksele yükseltiyor. Nikon, çağlar boyunca 16 megapiksel sensörlerle yapıldı.

Bu, geçmişte alıştığımız istikrarlı ilerlemeye benzer. Son yıllarda biraz yavaşladı – yine spor kameraları dışında – ama kesinlikle hiç durmadı. Canon, Nikon ve Sony, Fuji'nin 50 ve 100 megapiksel orta format ile manzara izleyicilerine yukarıdan baskı yaptığını anladığında aslında daha da kötüleşecek.

3. Nihai 8K Video Gereksinimleri

Sensör çözünürlüklerini yükselten ana güç olmadı, ancak yakında olacak: 8K video.

Canon EOS R5, Nikon Z9 ve Sony A1 dahil, günümüzde yalnızca birkaç kamerada yerleşik (zaman atlamalı olmayan) 8K video bulunur. 8K video için gereken temel çözünürlük – en azından 2:3 en boy oranına sahip bir kamera sensöründe – 39,3 megapikseldir. Bu, 7680×4320 8K çözünürlükle 16×9 en boy oranında kırpmanıza olanak tanır. (Bu arada, 8K DCI çözünürlüğü, 44,7 megapiksel sensör gerektiren 8192×4320'dir.)

Yakın tarihte 4K video, sadece birkaç amiral gemisi kameradan bugün hemen hemen her kameraya hızlı bir yükseliş yaşadı. Örneğin, Nikon'un ilk 4K DSLR'leri 2016'da duyurulan D5 ve D500'dü ve şimdi 20 megapiksellik Z50'den sonraki her şeyde var.

8K'ya bugün 4K kadar yaygın olan kaç yıl var? Zaman çizelgesi biraz daha yavaş olsa bile, bu gerçekleştiğinde 39.3 megapiksellik zemini aşmak mümkün değil. Ve şirketler dizilerinde 8K video yayınlamak için rekabet etmeye başlarlarsa, bu düşündüğünüzden daha kısa sürede gerçekleşecektir.

4. Çözünürlüğü Daha Fazla Artırmak için Sensör Kayması

Nikon ve Canon'da şaşırtıcı bir şekilde bulunmayan - ancak şirketler birbirleriyle rekabet etmek için giderek daha az yolla karşı karşıya kaldıkça kaçınılmaz hissettiren bir özellik - sensör kaydırmalı fotoğrafçılık.

Sensör kaydırma, günümüzde çoğu aynasız kamerada bulunan gövde içi görüntü sabitleme (IBIS) özelliğinden yararlanan bir özelliktir. Bir seferde bir milimetrenin sensör fraksiyonlarını hareket ettirir ve sırayla birden fazla fotoğraf çekerek bunları daha yüksek çözünürlüklü bir sonuçla birleştirir. Çıkış genellikle sensörün çözünürlüğünün 4 katıdır.

Sony, Pentax, Olympus ve Panasonic'in bazı kameralarında bulunur. En uç durumlarda, Sony a7R IV'ün sensörünü 240 megapiksele yükseltiyor. Panasonic S1R incelememde de gösterdiğim gibi , sensör kaydırma modunun kazandığı detay gerçek ve gerçekten kullanışlı.

Bu özellik, Nikon ve Canon'un yanı sıra Sony'nin a7R olmayan serisinde de yerini alırsa, piyasadaki hemen hemen her kameranın sensörün gerçek çözünürlüğünün dört katı kadar çekim yapabilmesi çok uzun sürmeyecektir.

Sensör kaydırmanın kendine özgü sorunları vardır (özellikle elde çekim yaparken veya hareketli bir nesneyi yakalarken), ancak yine de belirli türdeki görüntülerde ayrıntıyı artırmak için iyi bir yoldur. Özellikle manzara ve mimari fotoğrafçılar bunu faydalı bulabilir.

Çözüm

Bir kameranın çözünürlüğü, insanlar kamerayı gördüğünde her zaman en önemli başlık numaralarından biri olmuştur. Bu nedenle, yeni kameraların diğer alanlarda - özellikle arabellek ve otomatik odaklama kazanımlarında - bu kadar çok geliştiğini görmem için cesaretlendim, bunlar bir başlığa koymak kadar kolay değil, ancak fotoğrafçılıkta daha büyük bir fark yaratıyor.

Yine de hata yapmayın: Eskisinden biraz farklı görünse bile megapiksel savaşı hala devam ediyor. Leica'nın 60 megapiksellik bir kamera duyurusu, normale dönüş kadar bir sürpriz gibi gelmemeli.

Nikon, Canon ve Sony'nin spor kameraları 40 megapikselin üzerinde olduğunda, tekrar manzara kameralarına odaklanmaya başladıklarında piyasa nasıl görünecek? İyi ya da kötü, yaklaşık on yıl önce olduğu gibi görünecek: megapiksel tacını arayan şirketlerin sürekli bir sıçraması.

Bu sinirlenmem gereken bir şey gibi geliyor ama günün sonunda değilim. Sabit sürücüler o kadar büyük ve hızlıdır ki, 100+ megapiksel çözünürlüğü kolayca işleyebilirler. Devre dışı bırakmak isteyenler için sRAW ve mRAW'ın mevcut olduğundan bahsetmiyorum bile. Belki 24-45 gerçekten en iyi noktadır, ancak kesinlikle büyük baskı yapan bazı fotoğrafçılar daha fazlasıyla daha mutlu olacaktır (ve bunu elde etmek için orta formata geçmek istemezler). Günümüzün en iyi lenslerinin, günümüzün tipik sensörlerinden daha fazlasını çözmek için üretildiğine şüphe yok.

Geriye kalan tek ve en zorlu kısım, elimizdeki olağanüstü sayıda pikselden ve inanılmaz teknolojiden en iyi şekilde yararlanan fotoğraflar çekmek.